Βιογραφικό
20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΝΙΚΟΥ ΜΠΛΕΤΑ- ΔΟΥΚΑΡΗ, ΕΜΠΝΕΥΣΤΗ ΤΩΝ «ΑΛΚΥΟΝΙΔΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ»
Συμπληρώνονται φέτος 20 χρόνια από τον αιφνίδιο θάνατο του ποιητή Νίκου Μπλέτα –Δούκαρη που άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 Μάη του 1995, συνοδεύοντας στο ύστατο ταξίδι του, τον καρδιακό κι επιστήθιο φίλο και συναγωνιστή του, λογοτέχνη Φίλιππα Γελαδόπουλο.
Του ποιητή που μας τίμησε επιλέγοντας την πόλη της Κορίνθου, γενέθλια πόλη της συζύγου του Κάτιας (Μεθενίτη-Μπλέτα), ως ύστατο αγκυροβόλι της πολυτάραχης ζωής του.
Του ποιητή που μας στήριξε, σχεδόν, επί μία ολόκληρη δεκαετία, στην εναγώνια προσπάθεια παραγωγής ντόπιου πνευματικού-καλλιτεχνικού έργου και αναβάθμισης της πολιτιστικής ζωής της επαρχίας μας.
Του ποιητή που με πατρική στοργή , γενναιοδωρία και σεμνότητα μας μετάγγισε στάλα-στάλα και με προσωπικό μόχθο, την πολύχρονη σοφία και την πλούσια εμπειρία που αποκόμισε από τη συμμετοχή του στην διεθνή λογοτεχνική δράση και δημιουργία.
Φιλόπονος και δραστήριος ο ποιητής, ώριμος σε πείρα και σε γνώση, ακάματος και ενεργητικός στο έπακρο, δεν κράτησε για τον εαυτό του μια στιγμή ανάπαυσης ή ελεύθερου χρόνου, που τυχόν του περίσσευε, αλλά την τοποθετούσε, ριζιμιό λιθαράκι κι αυτή, στο χτίσιμο του καινούργιου κόσμου στον οποίο πίστευε και για τον οποίο αγωνιζόταν μια ολόκληρη ζωή.
Ο ποιητής Νίκος Μπλέτας-Δούκαρης γεννήθηκε στο Περιστέρι της Λακωνίας το 1924. Η ζωή του σημαδεύτηκε από τη Γερμανική κατοχή και την Εθνική μας Αντίσταση. Εμπνεόμενος από τα ιδανικά της Απελευθέρωσης, της Ανεξαρτησίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας συστρατεύτηκε στον αγώνα εναντίον του Γερμανού κατακτητή, με συναγωνιστές του στην ΕΠΟΝ, εκλεκτούς ανθρώπους της Τέχνης και της Επιστήμης, όπως ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Νότης Περγιάλης, ο Λεωνίδας Γεωργιλάκος και ο Βασίλης Καπετανέας. Σ’ αυτό τον άνισο αγώνα που έληξε άδοξα με την ήττα του Λαού μας, ο Νίκος Μπλέτας-Δούκαρης σύρθηκε, ως ένας ακόμα, Προμηθέας δεσμώτης στον Καύκασο της Μακρονήσου. Υπήρξε ένας από τους 1000 απροσκύνητους φαντάρους που σύρθηκαν, 29 Φλεβάρη με 1η Μάρτη του 1948, για αναμόρφωση στο «σύγχρονο Παρθενώνα» της Φρειδερίκης και των Εγγλέζων «συμμάχων» μας. Υπήρξε ένας από τους 372 νεκρούς εκείνης της ομάδας των απροσκύνητων φαντάρων που από θαύμα επέζησε, από θαύμα εντοπίστηκε και από θαύμα δεν θάφτηκε, τελικά, ζωντανός.
Από εκεί κι ύστερα η ζωή κερδήθηκε με το γνωστό πείσμα των αγωνιστών της Αντίστασης που χαρακτήριζε και τον ίδιο. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική, έκανε οικογένεια, παιδιά, εργάστηκε βιοποριστικά σε μια ταξιδιωτική εταιρεία, ενώ ταυτόχρονα υπηρετούσε με πάθος και ζέση την ποίηση και τη Λογοτεχνία που υπεραγαπούσε. Τα βιώματα της Αντίστασης των λαών της Ευρώπης και του Λαού μας κατά του φασισμού μετατράπηκαν από την γλαφυρή πέννα του σε επικά τραγούδια και επαναστατική ποίηση.
Στη διάρκεια της δικτατορίας αυτοεξορίστηκε στη Μπολόνια της Ιταλίας όπου και έζησε μέχρι το 1986 που επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο. Τα χρόνια της παραμονής του στη γείτονα χώρα υπήρξαν τα πιο παραγωγικά του χρόνια σε λογοτεχνική δημιουργία, τόσο ποιοτική όσο και ποσοτική. Αναγνωρίστηκε εκεί, γράφοντας κατ’ ευθείαν στην Ιταλική γλώσσα, ως ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της μεταπολεμικής ιταλικής λογοτεχνίας, ως μεγάλος έλληνας δημιουργός αλλά και ως ένας από τους καλύτερους πρεσβευτές του λαού μας κατά της χούντας στο εξωτερικό.
Ανάμεσα στα πολλά του έργα σημαντική θέση κατέχει η ποιητική του σύνθεση με τίτλο «Εγώ πήγα στη Γρανάδα», αφιερωμένη στον αδικοσκοτωμένο ποιητή, θύμα του Ισπανικού Εμφυλίου πολέμου Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση
Αρχιτέκτων-ποιήτρια,
αντιπρόεδρος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών